μονο εγω δεν ξερω τι θελω να πω;
μονο εγω δεν νιωθω μεγαλος;
στης καρδιας μου τον χρονο σαν άλλος
ακουω τους κτυπους. πονουν;
που’ναι νους καθαρος; που’ναι τα’αγια;
που’ν’το χωμα σατεν και βρεγμενο
που μυριζει τα ολανοιχτα βραδια
που χαιρομουν υγρες αγκαλιες
που θυμιζει τα ολανοιχτα βραδια
κι ο ιδρωτας γεμιζει μια λιμνουλα , στον τοπο,
που ο γιατρος που ξεγέννα
ψαλιδιζει απ’τη μανα μου εμενα,
κι από τοτε ολο άλλες γυναικες ποθω.
6 Comments:
Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου, αλλά μου άρεσε πολύ. Έτσι ακριβώς.
εμένα μου άρεσε απλά πολύ
Katapliktiko.
San tin synexeia tou Up Jumped the Devil einai...
λοιπόν. εσύ αδικείσαι σαν ακόλουθος αμφίων, και γι'αυτό θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτος στη ζωντανή πορεία του Επίκουρου.
μην το ξεχνάς.
όμορφο κείμενο συνάδελφε. Έύγε!
μοτο τελικα σε ξερω πολυ καλα ή αλλιως "τα ιδια σκατα",
στομαχη θενξ παρα πολυ,
γκοντω μην κανεις ανομιες υβριστικες προς συνονοματους συγκρισεις ευχαριστω παντως. τι ευχαριστω δηλαδη. αρχισα να το παιρνω ηδη πανω μου.
ροϊδη εμενα οι "συνακολουθοι μου στα αμφια" ειναι τρεις χειροτεροι απο εμενα κι απο πολλους που ξερω τριγυρω. που να δεις κι αυτους που τα φορανε. ισως τελικα να συναντας τους λαθος "συνακολουθους" λογω πλειοψηφιας, μαλλον δηλαδη. ευχαριστω πολυ.
Ιδιαίτερο και εξόχως όμορφο!
Πάντα ζήλευα την ικανότητα να πεις πολλά με ελάχιστες λέξεις...
Post a Comment
<< Home