(ενα κειμενο του οκτωβρη του 2006 που βρηκα μπροστα μου και ειπα να το ποσταρω)
ποτε αρχισαν όλα; ποτε αρχισε αυτή η μιζερια; τι λεω τωρα θα μου πεις. να τι θελω να πω. ότι και να διαβασεις, οπου και να το διαβασεις, με ότι και να καταπιαστει, μονο τα αρνητικα τονιζει. δηλαδη αν διαβασεις για σχεσεις θα ακουσεις τα κλασικα «μα που πηγαν οι αντρες» « τελικα υπαρχουν ακομα θυληκα;». αν μιλησεις για πολιτικους θα πεις ότι τα παιρνουν και είναι ολοι διεφθαρμενοι. το ιδιο θα κανουμε σε ότι και να πιασουμε στο στομα μας. ειτε αυτό είναι εκκλησια ειτε είναι οι γιατροι ειτε αυτό είναι το ποδοσφαιρο ειτε οι ζαπατιστας ειτε είναι το λουλουδαδικο στη γωνια ή το σουβλατζιδικο στην παρακατω που ολως τυχαιως «τελευταια χαθηκανε οι γατες στη γειτονια του».
το χειροτερο είναι ότι μπορει να μην μας ενοχλει τοσο μεχρι την στιγμη που θα «αναγκαστουμε» να ασχοληθουμε με αυτό. αλλοι λογο δουλειας (βλ. δημοσιογραφοι/ρουφοι) αλλοι που αναγκαζομαστε από τις καταστασεις. είναι πολυ δυσκολο να μην παρεις μερος σε μια κουβεντουλα για την χηρα στον τριτο που μαλλον το χαιρεται το κορμι της αλλοι λογο μπλογκ και αλλοι λογο καφενειου.
μαλλον ολοι μας εχουμε πει τις παπαριες μας που θα θελαμε, τελικα, να μην εχει ακουσει κανεις και σε ένα μεγαλο ποσοστο αυτές οι παπαριες ηταν κακες κριτικες για καποιον ή κατι. τις πιο πολλες φορες δεν ηταν καν δικο μας θεμα να εχουμε αποψη αλλα το καναμε χαρην μιας οποιας παρεας/καταστασης. το κακο όμως ειχε γινει και πανω σε αυτό χτιστηκε κι άλλο κακο κι άλλο, κι άλλο. μεχρι που μια μικρη κουβεντα ή λεξη να ισως κατεληξε να διαλυσει παρεες οικογενειες σχεσεις. και αυτό εγινε από μας που το καναμε, ετσι για την παρεα βρε αδερφε.
τωρα αν αυτό το μεταφερω σε μια εποχη που η κάθε χωρα αυτου του πλανητη αποκτούσε, με τη σειρα της,εφημεριδες, ραδια, τηλεορασεις, περιοδικα και εκπομπες ποικιλης υλης κλπ, ισως και να δω πως κατεληξε η μια κοινωνια μετα την άλλη να γινεται χρονο με το χρονο ολο και πιο μιζερη και φοβισμενη. ηταν μαλλον ένα φυσικοτατο αποτελεσμα της εκρηξης των μεσων μαζικης επικοινωνιας που απλα μην μπορωντας να πουλησουν την καλη και ευχαριστη ειδηση –“γιατι δεν πουλαει”- πουλαγαν μια άλλη «κακη» σουπερ μεγενθυμενη. δεν εφταιγαν κι αυτά. αν δεν πουλαν τα θετικα, θα δωσεις εμφαση στα αρνητικα
αν αυτό τωρα το κανεις 7 φορες την βδομαδα επι 52 βδομαδες επι 20 συναπτα ετη, στην μεταΚλικ ελλαδα ας πουμε, επι 20 ΜΜΕ μεσο ορο και παρα πολύ λιγα λεω, μας κανει 145600 φορες που ακουσαμε την ιδια πληροφορια. δηλαδη το λιγοτερο 20 φορες την μερα τα τελευταια 20 εικοσι τουλαχιστον ακουμε διαβαζουμε βλεπουμε ότι δεν υπαρχουν θυληκα, ότι τους αντρες τους πατησε το τρενο, ότι οι πολιτικοι ετσι, ότι οι παπαδες αλλιως ότι τα ναρκωτικα εκεινο και τα γωνιακα περιπτερα το άλλο. ε! με τοσο μπουρου μπουρου πεφτει κι η πιο ηθικη κυρια στις πιο μεγαλες αμαρτιες. ποσο μαλλον εμεις που περιμεναμε πως και πως τις προφασεις.
ρε μπας και η σιωπη είναι η μονη λυση; να το βουλωναμε απ’την μια και να κουφαινομασταν απ’την άλλη.
ποτε αρχισαν όλα; ποτε αρχισε αυτή η μιζερια; τι λεω τωρα θα μου πεις. να τι θελω να πω. ότι και να διαβασεις, οπου και να το διαβασεις, με ότι και να καταπιαστει, μονο τα αρνητικα τονιζει. δηλαδη αν διαβασεις για σχεσεις θα ακουσεις τα κλασικα «μα που πηγαν οι αντρες» « τελικα υπαρχουν ακομα θυληκα;». αν μιλησεις για πολιτικους θα πεις ότι τα παιρνουν και είναι ολοι διεφθαρμενοι. το ιδιο θα κανουμε σε ότι και να πιασουμε στο στομα μας. ειτε αυτό είναι εκκλησια ειτε είναι οι γιατροι ειτε αυτό είναι το ποδοσφαιρο ειτε οι ζαπατιστας ειτε είναι το λουλουδαδικο στη γωνια ή το σουβλατζιδικο στην παρακατω που ολως τυχαιως «τελευταια χαθηκανε οι γατες στη γειτονια του».
το χειροτερο είναι ότι μπορει να μην μας ενοχλει τοσο μεχρι την στιγμη που θα «αναγκαστουμε» να ασχοληθουμε με αυτό. αλλοι λογο δουλειας (βλ. δημοσιογραφοι/ρουφοι) αλλοι που αναγκαζομαστε από τις καταστασεις. είναι πολυ δυσκολο να μην παρεις μερος σε μια κουβεντουλα για την χηρα στον τριτο που μαλλον το χαιρεται το κορμι της αλλοι λογο μπλογκ και αλλοι λογο καφενειου.
μαλλον ολοι μας εχουμε πει τις παπαριες μας που θα θελαμε, τελικα, να μην εχει ακουσει κανεις και σε ένα μεγαλο ποσοστο αυτές οι παπαριες ηταν κακες κριτικες για καποιον ή κατι. τις πιο πολλες φορες δεν ηταν καν δικο μας θεμα να εχουμε αποψη αλλα το καναμε χαρην μιας οποιας παρεας/καταστασης. το κακο όμως ειχε γινει και πανω σε αυτό χτιστηκε κι άλλο κακο κι άλλο, κι άλλο. μεχρι που μια μικρη κουβεντα ή λεξη να ισως κατεληξε να διαλυσει παρεες οικογενειες σχεσεις. και αυτό εγινε από μας που το καναμε, ετσι για την παρεα βρε αδερφε.
τωρα αν αυτό το μεταφερω σε μια εποχη που η κάθε χωρα αυτου του πλανητη αποκτούσε, με τη σειρα της,εφημεριδες, ραδια, τηλεορασεις, περιοδικα και εκπομπες ποικιλης υλης κλπ, ισως και να δω πως κατεληξε η μια κοινωνια μετα την άλλη να γινεται χρονο με το χρονο ολο και πιο μιζερη και φοβισμενη. ηταν μαλλον ένα φυσικοτατο αποτελεσμα της εκρηξης των μεσων μαζικης επικοινωνιας που απλα μην μπορωντας να πουλησουν την καλη και ευχαριστη ειδηση –“γιατι δεν πουλαει”- πουλαγαν μια άλλη «κακη» σουπερ μεγενθυμενη. δεν εφταιγαν κι αυτά. αν δεν πουλαν τα θετικα, θα δωσεις εμφαση στα αρνητικα
αν αυτό τωρα το κανεις 7 φορες την βδομαδα επι 52 βδομαδες επι 20 συναπτα ετη, στην μεταΚλικ ελλαδα ας πουμε, επι 20 ΜΜΕ μεσο ορο και παρα πολύ λιγα λεω, μας κανει 145600 φορες που ακουσαμε την ιδια πληροφορια. δηλαδη το λιγοτερο 20 φορες την μερα τα τελευταια 20 εικοσι τουλαχιστον ακουμε διαβαζουμε βλεπουμε ότι δεν υπαρχουν θυληκα, ότι τους αντρες τους πατησε το τρενο, ότι οι πολιτικοι ετσι, ότι οι παπαδες αλλιως ότι τα ναρκωτικα εκεινο και τα γωνιακα περιπτερα το άλλο. ε! με τοσο μπουρου μπουρου πεφτει κι η πιο ηθικη κυρια στις πιο μεγαλες αμαρτιες. ποσο μαλλον εμεις που περιμεναμε πως και πως τις προφασεις.
ρε μπας και η σιωπη είναι η μονη λυση; να το βουλωναμε απ’την μια και να κουφαινομασταν απ’την άλλη.