Ο πριγκηπας και η γκουβερναντα

Καθισαν στο παγκακι πανω στον λοφο, διπλα σε δυο αλογα που βοσκαγαν το πρωινο δροσερο χορταρι. Ο μικρος ηθελε να ακουσει παλι το παραμυθι για τον παππου του, και η γκουβερναντα του , μια χαρακτηριστικη αυστηρη γερμανιδα, ειχε μεγαλη ορεξη να του ξανα πει την ιδια ιστορια.

«Τα πολύ παλια χρονια όλα οσα βλεπεις ανηκαν στον παππου σου, τον βασιλια της χωρας. Το ιδιο και τα αδερφια του και τα ξαδερφια που ηταν βασιλιαδες στις χωρες του κοσμου. Όλα ανηκαν σε εσας τοτε. Η γη, τα ζωα, οι λημνες, οι ομορφες μα και οι ασχημες γυναικες, τ’αδερφια τους και οι συζυγοι και τα σκυλια τους και τα αλετρια τους.»

«και τι εγινε φραου; Πως τα χασαμε όλα αυτά;»

«τα πραγματα αλλαξαν ξαφνικα. Ηρθαν καινουριες ιδεες από ανθρωπους που δεν τους ελεγχε κανεις. Επηρεασαν τους χωρικους και αυτοι εκαναν εξεγερσεις. Στην αρχη κανεις δεν ανησυχησε. Μετα οι παπουδες σου εστειλαν τον στρατο και σταματησαν τις αντιδρασεις αλλα ειχαμε πολλους νεκρους χωρικους. Ολοι ηταν δυσπιστοι πια. Τοτε οι βασιλιαδες του κοσμου αποφασισαν να δωσουν σιγα-σιγα λιγη γη στους χωρικους να μην παραπονιουνται. Αυτή ηταν η αρχη των παντων. Ολων των κακων που περναει τωρα η γη. Ολοι εγιναν αφεντες και κανεις δεν αγαπαγε πια τον βασιλια. Κανεις δεν εδινε την ομορφη κορη του για βασιλισσα, κανεις δεν ηθελε να πολεμησει για τον βασιλια και κανεις δεν δουλευει πια για τον βασιλια. Πανε, χαθηκαν οι μεγαλες μαχες και οι ηρωες.»

«και τι μπορει να γινει για να αλλαξει αυτή η αδικια, φραου;»

«δεν ξερω πριγκηπα μου. Δεν βλεπω να αλλαζουν μυαλα ο πατερας σου και οι αλλοι βασιλιαδες.»

«εσυ τι θα εκανες όμως, φραου;»

«πριγκηπα μου για να αγαπησουν ολοι παλι τον βασιλια τους πρεπει πρωτα απ’όλα να παρουν οι βασιλιαδες πισω αυτά που δικαιωματικα τους ανηκουν. Δηλαδη τα σπιτια τους τα χωραφια τους, τα βοδια τους, τα καρα τους και πλεουμενα τους. Και πως θα γινει αυτό θα μου πεις; Εγω αν ημουν βασιλιας θα εφτιαχνα μια «βοηθητικη» να την πω, εταιρεια. Αυτή η εταιρεια στην αρχη θα βοηθουσε τους πιο φτωχους να γινουν πιο πλουσιοι. Δηλαδη οσοι δεν εχουν λεφτα να αγορασουν σπορο για το χωραφι τους, θα ερχονται σε αυτή την εταιρεια, και θα τους βοηθαμε να αγορασουν τον σπορο, με την συμφωνια ότι θα μας ξεπληρωσουν όταν τον πουλησουν, με ένα μικρο τοκο βεβαια, για την εξυπηρετηση. Κανεις δεν θα ελεγε οχι σε κατι τετοιο. Μετα θα βοηθουσα καποιους να αγορασουν σπιτια, καρα, βοδια, πλεουμενα, χωραφια. Νομιζω ότι μπορει να φτιαχτει ετσι ώστε ολοι να αγοραζουν μεσα από αυτή την βοηθητικη εταιρεια η οποια θα τους φυλαει και τα χρηματα για να μην τους τα κλεβουν.»

«ναι και τι θα πετυχαινες με αυτό φραου;»

«όταν ολοι θα εξυπηρετουνται από αυτην την εταιρεια, θα τους ανεβαζα σιγα-σιγα τον τοκο για βασικα λειτουργικα εξοδα, οποτε ολο και περισσοτεροι θα χρωσταν στην βοηθητικη τους εταιρεια. Σταδιακα καποιοι θα χαναν τα υπαρχοντα τους που θα ανηκουν πια στην εταιρεια δηλαδη στον βασιλια.»

«ναι αλλα ετσι δεν παιρνουμε ολη την γη μας πισω, φραου!»

«Μην ειστε ανυπομονος, πριγκηπα μου. Καποια μερα θα τους ελεγα ότι η εταιρεια είναι παθητικη και ότι ολοι πρεπει να επιστρεψουν τα χρηματα που εχουν δανειστει. Οσοι δεν θα εχουν θα δωσουν τα χωραφια τους για να ξεπληρωσουν αλλιως θα μπουν φυλακη. Τοτε θα εχουμε μαζεψει ηδη τα δυο τριτα της γης που δικαιωματικα ανηκει στον βασιλια. Το υπολοιπο ένα τριτο, αργα ή γρηγορα, χωρις την ευεγερτικη βοηθεια αυτης της εταιρειας, θα πουλησει την γη του πισω στον βασιλια για ένα κομματι ψωμι. Όλα παλι θα γυρισουν, εκει που ανηκουν.»

«ωραιο παραμυθι μου ειπες παλι, φραου!» ειπε ο πριγκηπας μασωντας την τελευταια μπουκια απο το κρουασαν βουτυρου. «Εχω όμως μια ερωτηση; Πως θα την λεμε αυτήν την βοηθητικη εταιρεια;»

Η φραου κοιταξε τριγυρω, κατω, πανω. «τι λες να την λεμε “παγκακι”;»

«χαχα “παγκακι”. Ωραιο ονομα» γελασε ο πριγκηπας. «ωραια θα ηταν να φτιαξουν και οι αλλοι βασιλιαδες ένα “παγκακι” στις χωρες τους»

«Μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεστε πριγκηπα μου!»

«φραου γιατι δεν λες στον μαραγκο να φτιαξει ένα τραπεζι μπροστα στο παγκακι να ακουμπαμε το φαι μου κάθε πρωι!»

«καλη ιδεα πριγκηπα μου. Θα το κανω αμεσως. Παμε τωρα στο παλατι να σας ετοιμασω για το μαθημα ιππασιας;»

«Θα μου το πειτε το παραμυθι παλι αυριο το πρωι, φραου;»

«Κάθε πρωι, πριγκηπα μου!»