1. Κόβουμε το κρέας σε μερίδες, το πλένουμε και το αφήνουμε να στραγγίσει. 2. Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά τα πράσα και τα κόβουμε σε κομμάτια περίπου 5 εκατοστά. 3. Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και σοτάρουμε το κρέας καλά από όλες τις μεριές και το σβήνουμε με το κρασί. 4. Προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι και την ντομάτα και αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει για 1 ώρα περίπου, προσθέτουμε τα πράσα και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για μισή ώρα ακόμα (μέχρι να μαλακώσουν τα πράσα και το κρέας). Αν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό.
vive la resistance et bonne apettite, συντρόφι-μοι στη φαρμα!
Γεια χαρά σας παιδιά! Venceremos! Η βία μιας πέτρας ή μιας μολότοφ δεν είναι βία. Βία είναι να πίνουμε coca-cola. Βία είναι να είμαστε σε όρθια χωριά, στις πολυκατοικίες. Βία είναι να καθόμαστε στους καναπέδες να βλέπουμε τηλεόραση. Βία είναι, από τον παιδικό σταθμό μέχρι τα μεταπτυχιακά, 30 χρόνια στα ιδρύματα, ιδρυματοποίηση τη στιγμή που τα θηλαστικά όλα, γατάκια, τιγράκια, σκυλάκια είναι στο ζενίθ της ζωηρότητας και της ακμής τους αυτό είναι βία. Πιστεύω ότι οι λαοί και οι άνθρωποι δεν κρίνονται απ αυτό που έχουνε, αλλά απ αυτό που δίνουνε. Και η Ελλάδα αν έχει μία αξία δεν είναι ένα αρχαίο παρελθόν, είναι ότι είναι ένα σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι και μπορεί να δώσει ένα καινούριο σήμα. Το σήμα της αυτοοργάνωσης, της αυτονομίας, της αυτοθέσμισης. Φυσικά, δεν θέλουμε παραπάνω μισθό από κανέναν. Δεν θέλουμε βασικό μισθό 1.400 ευρώ. Θέλουμε ισότητα μισθών και εισοδημάτων για όλους και όλες. Θέλουμε μια κοινωνία που να στηριχτεί πάνω στην παιδικότητα. Τα παιδιά έχουν μερικά χαρακτηριστικά, που αυτά η ιστορία αξιοποίησε. Ένα χαρακτηριστικό είναι η οξυδέρκεια στην αντίδραση. Είναι η εξερεύνηση. Και, κυρίως, η ανωριμότητα. Στηρίζομαι στην ανωριμότητά μας και στην παιδικότητά μας. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται ριζική αναπλαισίωση. Αναπλαισίωση, ακόμη και του γλωσσικού μας κώδικα. Δηλαδή, είναι τυχαίο ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι κι αυτή εξουσιαστική; Για παράδειγμα: Από δυο χρονών στα πιτσιρίκια, τους λέει η μαμά τους: Παιδί μου, πήγαινε γρήγορα στην τουαλέτα να κάνεις κακά! - Καλά, θα κάνει. Θα χέσει, να καθαριστεί, να γουστάρει, να ξαλαφρώσει. Από κει αρχίζει η ενοχοποίηση του κώλου μας. Το καταλαβαίνετε αυτό το πράγμα; Παιδιά, η εξουσία δεν είναι κάτι πυρηνικό που δρα ακτινωτά παντού. Η εξουσία είναι ένα πέπλο που μας διαπερνά συνέχεια. Εξουσία από τον πατέρα στο γιο, από τη μάνα στην κόρη, από το φίλο στον άλλο φίλο. Χρειάζεται μια ριζική αναπλαισίωση. Και πιστεύω ότι μπορούμε να δώσουμε ένα βροντερό παράδειγμα αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης. Παιδιά, θα το πάρει το μήνυμα όλος ο κόσμος. Αρκεί να μην καταπραϋνουμε τα νεύρα μας. Τα σχολεία μας είναι οι δρόμοι. Και οι πλατείες. Και τα κτίρια. Οι πόλεις μας θέλουν μερική ανατίναξη, βέβαια. Θέλουμε βιολογικά προϊόντα, ήπιες μορφές ενέργειας. Πρέπει η αυριανή κοινωνία, όποιον επιζητεί εξουσία, να τον ψυχοθεραπεύει. Πρέπει να ναι βαθιά άρρωστος όποιος επιζητεί εξουσία. Έτσι θα πρέπει να τον αντιμετωπίζετε. Η αληθινή επικοινωνία είναι παντού. Και πρέπει να καταργηθούν στερεότυπα και διαχωρισμοί αιώνων. Είμαστε όλα, όλοι. Δεν κρίνουμε και δεν καθορίζουμε κανέναν. Παιδιά, Venceremos. Παιδιά, όλοι έχουμε μία τίγρη μέσα μας! Η μόνη αληθινή εξέγερση είναι η παντοτινή.
υπαρχουν κατι μουνακια, ναι φιλοι, ξερεις, που στην πρωτη ευκαιρια δειχνουν τις μαπες τους βρωμικες οπως ειναι. πεταγονται στη μεση και προσπαθουν να σε ξεκοψουν, να κοψουν προσβαση απο αγαπημενους σου ανθρωπους, καταστασεις, προορισμους και τοπους.
συνηθως παιρνουν τα παπαρια μου. και τωρα αυτο θα παθουν...
