18 νοεμβρη 1973 και μετα.

κεφαλια σκυφτα. ατσιγαροι. «να αξιζουν όλα αυτά»; το βλεμμα του απεναντι λεει «ναι ρε αξιζουν». κι αυτος όμως σιγουρος δεν είναι. τα ματια κλαμενα και τα σωθικα ανακατα απ’τα χημικα. «πως μα την πεσαν ετσι ρε; ουτε και πηραμε χαμπαρι». και διπλα να ουρλιαζουνε καποιοι. όχι δεν είναι οι βασανισθεντες. είναι κατι καλα εκπαιδευμενοι που εχουν κολλησει το λαρυγγι τους στο τυμπανο σου και σου θυμιζουν ποσο σου γαμησαν την μανα και που εισαι ακομα. «στη φυλακη θα περασεις καλυτερα» και παρε και μια στα πλευρα να’χεις να με θυμασαι παλιααρχιδο. όχι στο προσωπο δεν βαρανε ποτε. φοβουνται μην ξυπνησει ο ευαγγελατος αγαμητος και τους στειλει στο σουφλι και στον κυπρινο να ριχνουν κλησεις στα καφενεια που δεν πληρωνουν αεπι.

«ρε να αξιζουν όλα αυτά;» που να ξερω και γω; τωρα ποιοι τα’καναν γυαλια καρφια δηλαδη; ποιοι τα’σπασαν; ποιους θα κατηγορησει ο μαστορακης για κατεστραμενα φοιτητικα εδρανα και «οργια»; τους μπατσους; μπα δεν νομιζω. αυτοι είναι εργαζομενοι πια, νεα γενια. μπαινουν από πανελλαδικες και πολλοι απ’αυτους είναι κατοχοι πτυχιων αει, όπως ειπε και ο εκπροσωπος τους στην τιβι. συμπερασμα οι κατοχοι πτυχιων όταν βαλουν στολη γινονται ιδιοι με τους αλλους τους παλιους που 3 και 60 περνανε και τον κοσμο δερνανε. ρε λες να φταιει η στολη;.που να ξερω και γω.

«ρε μαλλον δεν αξιζουν όλα αυτά». τι θα κανω εγω τωρα που δεν ξερω κανενα να κανει ένα τηλεφωνο. 18μηνες προφυλακιση και ποιος ξερει τι;. και μενα γιατι με μαζεψε και με παρεδωσε αυτος που μοιραζε κατι «μπουκαλια» στην αρχη; τον ειδα. εφερε κι αλλον έναν την ωρα που μας ειχαν μπρουμυτα και μας κλωτσαγαν στα πλευρα. τι ειδα δηλαδη. ένα κρανος ειδα. καλος μαλακας ειμαι και γω. να μου πεις και αυτος τι ειδε; τιποτα δεν ειδε. μια μπλουζα για κουκουλα για μην με παιρνουνε με τα βιντεα.

«ρε δεν αξιζουν όλα αυτά» αλλα τουλαχιστον εδώ δεν αναπνέουμε τα χημικα τους. μιαμιση ωρα μπρουμυτα δεμενοι πισω να περιμενουμε να μας πεταξουν σε καμια κλουβα και ουτε ματι δεν μπορουμε να σκουπισουμε. αλλα τα παλληκαρια δεν κλαινε ουτε με ληγμενα δακρυγονα. μονο ξερνανε ο ενας στα ποδια του αλλου. και παρε και ένα κλωτσηδι που του λερωσες την επιγονατιδα.

«μπα δεν αξιζουν όλα αυτά». τα ιδια και περυσι. ουτε και θυμαμαι ποσους πιασανε. ακομα μεσα θα είναι. θα περιμενουν τη δική τους δικη που δεν θα γραφτει σε καμια ιστορια με χρυσα γραμματα. το πολύ-πολύ να καταφερουν να καταργησουν και κανα ασυλο. θα μας το χρεωσουν κιολας. και τις κουκουλες μας τις χρεωνουν. δεν εχουν αντερα λενε. καποιοι δειλοι είναι. λες και ειδα γω τα προσωπα των μπατσων που με λιανισανε.

ρε συ ξερεις κατι ομως;
«τελικα αξιζουν όλα αυτά» και να πα να γαμηθειτε ολοι. αξιζουν ολα αυτα. για ενα λογο μονο. γιατι εχω ένα κοινο μ’ολους αυτους της 18^ης νοεμβρη. δεν θα ξυπνησω στο κρεββατι μου. δεν θα ειμαι στην βολη μου αλλα στην τελικη ειπα αυτό που ειχα να πω, σωστο είναι, λαθος είναι. εγω ομως το’πα ανοιχτα και καθαρα και μια νικαγα το φοβο και μια με νικαγε αυτος. αξιζει γιατι η 17^η είναι για ολους σας. η 18^η ομως είναι για μενα και για κατι αλλους, που ισως και να με βριζουν αλλα ειμαι σιγουρος οτι εχει βαρεσει η καρδουλα τους τοσο τρελλα και τοσο φοβισμενα οσο η δικια μου τωρα.για μενα και γι'αυτους, κάθε χρονο, χρονια τωρα, τετοια μερα. απλα ηρωας εγω ποτε δεν θα γινω.