ναι, νιωθω πως σας κλεβω,
σαν μεθυσμενος φευγω,
στη βολτα τη καλη.
σαν σκυβεις το κεφαλι,
ξεροντας πως μια αλλη,
θα υποδηθεις και συ,
εγω δεν θα εξηγησω,
το διπλα και το πισω,
πως θα ειχε φορεθει.
φτανει να ησουν φως μου,
ο ηλιος ο δικος μου,
και γω θα ειχα καει.
μα εγω ειμαι μια απατη
ενα γλυκο αλατι,
για μια ανοστη στιγμη.
που σαν θυμασαι κλαις
που τραγουδας και λες
ψευτρα την αυγη.

καλημερα ηθελα να πω και μου κολλησε ο ρυθμος και αυτο το ψεμα που μολις εγραψα στα γρηγορα και τελειωσε και το μονο που πραγματικα ηθελα να πω ειναι, οτι αληθεια νιωθω πως σε κλεβω, οταν μεθυσμενος οδηγω, μετα απο γλεντι με κιθαρες για ξεχασιαρες χαραυγες και συ στα ματια με κοιτας, οταν στο σπιτι παμε και γω να νιωθω πως σε κλεβω οταν ενα τραγουδι τραγουδω, που ακουω απο το μακρονησι και οταν στο καθρεφτη χαιρομαι πιο πολυ την ασφαλτο που μολις εχω πατησει απο εσενα που σε λιγο θα χαρω.

και τι να σου ξηγησω και τι να καταλαβεις και καλο σου υπνο.

εδω και αρκετο καιρο αφιερωνω καποιο μεγαλο μερος της ημερας για να μιλαω με ανθρωπους απ'ολη την ελλαδα, μεσα σε δημους, πολιτιστκα κεντρα, αναπτυξιακες επιχειρησεις κλπ και τους στελνω βιογραφικα/προταση/cd της μπαντας(βλ αγκιστρα ματια). ολα αυτα μπας και κανουμε κανα λαϊβακι σε κανα φεστιβαλ το καλοκαιρι. μεχρι εδω καλα. εκει που διασκεδαζω ιδιαιτερα ειναι ποσο υπεροχη βαβυλωνια ειναι αυτη η σκατουλα στο χαρτη, που λεγεται ελλαδα.

ειναι τρομερο ποσο ιδια μου απαντανε ολοι εκεινοι οι βαριεστημενοι τυποι που εχουν στρογγυλοκαθισει σε αυτες τις καραμονιμες καρεκλαρες των δημων, 3 λεπτα απο το σπιτι τους αποσταση ο καθενας, αλλα με ποσο διαφορετικη προφορα και τονικοτητα.

σημερα μιλησα με χανια, ρεθυμνο, σητεια, καρδιτσα, σκοπελο, αλλονησο, σκιαθο και κερκυρα και εχω ενα χαμογελο που δεν λεει να φυγει. στην αρχη δεν το πηρα χαμπαρι αλλα οταν απ'τα τζιτζικια της κρητης ανεβαινεις στα αγραφα και στα "ουι" και σε εκεινη την πολυ οικεια προφορα και στο καπακι μιλας με κερκυρα-κερκυρα με το γαϊδουρονησι αν εχεις λιγη καλη διαθεση μπορει να μη σου μεινει αντερο απ'τα γελια. και αυτο οχι μονο επειδη εχω ενα κολλημα με τις ανα τον κοσμο προφορες αλλα γιατι οπως προειπα ακουγα τα ιδια βαρ(ι)εμενα λογια, μια με πολλα "ζ" (λιτσα ας μην ξαναρχισουμε), την αλλα με πολυ λιγοτερα φωνηεντα απο αυτα που εχω συνηθισει και μετα τελειως τραγουδιστα (βλ. λευκιμμη).

απο αυριο θα τα ηχογραφω παντως γιατι εκει ειναι τα πραγματικα διαμαντια.

freak scene indeed

στριμωχτηκα αναμεσα σε κοσμο και μπαρα, για να περασω με δυο ποτα στο χερι. το ξερω οτι γυρισατε ολοι οι φευγατοι αλλα ηταν αναγκη να φερετε και απο 4 κιλα ο καθεις παραπανω, απο την αγαπημενη μας επαρχια. και τι κανατε ολοι μαζι εξω ψες και προψες; τελος παντων....πανω που ξεκολλησα και ξαναηρθα σε ισορροπια χωρις να λουσω κανενα τυπη, καποιος εξυπνος μου αρπαζει το ενα χερι. δυο σταγονες κοκκινου κρασιου χαθηκαν αναμεσα σε γυαλι και δακτυλα αλλα το ξαναεσωσα...και νανοδευτερολεπτα πριν τον βρισω ακουω ενα: "ρε marquee, τι κανεις ρε φιλε; πω πω ποσα χρονια;" καποια γνωστη φατσα που πρεπει να πηγαιναμε μαζι λυκειο ειχε καταχαρει που με ειδε. εγω πιο πολυ θυμηθηκα το πρωτο απο τα δυο καρναβαλια της πατρας που τον βρηκα μαζι με κατι πιο γνωστους σε καποια πλατεια και πινανε καφε μιλωντας για αυτοκινητα και τηλεκοντρολ τιμονιου για το χαιφαι του αυτοκινητου και γω ειχα ακομα μιση μπουκαλα τζιν ακαφτη και καταλαβαινετε την συνεχεια...

"γεια τι κανεις" δεν θυμομουνα και το ονομα.
"ερχεσαι συχνα εδω;"
"οχι και πολυ"
"χαρηκα ρε"
"και γω τα λεμε παλι εδω λογικα" και την ωρα που παω να φυγω ακουω τη σκια απο πισω να τσιριζει ενα πιο χαρουμενο
"σ'εμας δε μιλας ρε marquee;" ξεφλουταρω και αντικρυζω τον Β. αυτον τον ηξερα. φιλος χρονια. 7-8 χρονια μεγαλυτερος. παντα μας προσεχε στις πιο σκληρες παρεες. αυτος δεν πολυπροσεξε με μια Μαρια. ο Β και η Μαρια. του ειχε φαει τα σωθικα...
"δεν με γνωρισες ε; εχω αλλαξει"
"οχι ρε Β. απλα μεσα στην κοσμο δεν σε..."
"εχω αλλαξει marquee"

να ρωτησω τωρα, να μη ρωτησω; αλλα I was saved by his HELL.

"χωρησα και με τη Μαρια"

δυο φορες ανακουφιση. και που τη γλυτωσα με την ερωτηση για το τι κανει η Μαρια και που τη γλυτωσε κι αυτος, εστω μετα απο τοσα χρονια.

"τα λεμε Β"
"τα λεμε marquee" εσκυψε το κεφαλι.

τον θυμαμαι παντα και τον θυμομουνα πιο πολυ παλιοτερα οταν ακουγα το παρακατω τραγουδακι. του την ειχα πει μια φορα για την Μαρια και μου ειχε πει:
"δεν ξερω ρε marquee, αλλα κι οταν χρειαζομαι καποιο φιλο παλι αυτη ψαχνω"

"when I need a friend is still you" που λενε και οι μικρες δεινες σαυρες
"what a mess!"

Freak Scene by Dinosaur jr

τωρα πως να το αρχισω αυτο το στορυ;

το λοιπον καθε πρωι εδω και τρεις τεσσερις μερες ξυπναω με μια μελισσα να πεταει πανω απ'το κεφαλι μου. μετα πηγαινει ντουγρου να περασει μεσα απο το τζαμι της κρεβατοκαμαρας,πραγμα που δεν γινεται. ξαφνιαζεται, περπαταει λιγο προσπαθωντας να το μασησει μαλλον. μετα τρολιαζει τελειως, κοπανιεται ξανα πανω στο τζαμι, κανει ενα γυρω πανω απ'το κεφαλι μου , βουηζωντας ενα μονοτονο "βγαλε με εξω ρε μαστορα! εχουμε και δουλειες" και παλι απ'την αρχη. μεχρι που καποια στιγμη σηκωνομαι ανοιγω τα παραθυρα και της δειχνω τον δρομο προς τον κηπο τον γεματο αγριολουλουδα. και την ξαναπεφτω αναλογα, το ποση νυστα εχω και την ωρα που αποφασισαν να με ξυπνησουν.
το στορυ τελειωνε καθε μερα καπως ετσι. σημερα ομως ηταν -πως δεν ξερω ακομα- τεσσερις(4) οι μελισσες που απαιτουσαν να βγουν για το μεροκαματο και το καλυτερο ειναι οτι για καμια ωρα μετα, μπαινοβγαιναν να δουν αν κοιμαμαι μεχρι που καταφεραν να με σηκωσουν. οταν με επαιρνε εκεινος ο υπνος ο πρωινος ο γλυκος αμεσως ακουγα ενα βουητο πανω απ'το κεφαλι μου, μια μελισσα εμπαινε κανα ενα-εναμιση μετρο μεσα στο δωματιο, με ξυπναγε και την ξαναεκανε για τον κηπο. αυτο εγινε πανω απο 5 φορες. δεν ξαναμπηκε καμια, ουτε καν εφτασε μπροστα στο παραθυρο, απ'την στιγμη που ξυπνησα.

το καλο ειναι οτι δεν εκνευριστηκα σχεδον καθολου. τα γελια με πιασανε και ετσι ξυπνησα τελειως.
αυτο που θελω να μαθω ειναι, περα απ'τη μεταφυσικη του θεματος...βλ "ακομα και οι μελισσες σου λενε να πιασεις καμια δουλεια, ρε ρεμαλι και να σταματησεις να τρως απ'τα ετοιμα." και γω να απανταω "οτι δεν ξαναπαω σε δουλεια που δεν με ενδιαφερει γιατι εχω χασει πολυ χρονο σε πρωσορινοτητες που γιναν ηλιθιες μονιμοτητες και σχεδον καρκινωματα και μπουρου μπουρου", ξερει κανεις γιατι μπορει να γινεται αυτο το κουλο;

"τι τα 'θελες τα γιδια, τι τα 'θελες τ'αρνια
τι τα'θελες τα ξυδια και τα ναρκωτικα;"

ενα τραγουδακι που σκαρωσαμε στο γυρισμο απ'την εκκλησιά το βραδυ της Αναστασης αναπολωντας(;) παλιες δοξασμενες τετοιες αγιες μερες. ενα τραγουδακι που τραγουδουσαμε στο αμαξι με μια φλογα να σιγοκαιει στη λευκη λαμπαδα που την ειχαμε σφηνωσει σε ενα μπουκαλι αμστελα αρτουά για να δουμε αν θα μας σταματησει κανενα καρουμπαλοφορο τετοια μερα που ειναι. τεσσερα χαζα να χαμογελανε και να λαμπουν τα προσωπα τους επειδη την ειχαν ακουσει με την μερα, με την νυχτα μαλλον. τελος παντων. καλη ανασταση παντα, ρε παλιορεμαλα! και παμε ουλοι μαζι...

"ωρεεεεεε!!!! τι τα 'θελες τα γιδια, τι τα 'θελες τ'αρνια
τι τα'θελες τα ξυδια και τα ναρκωτικα; αϊντε μαρκομ'!!!! "

"πως Σε κηδευσω, Θεε μου;"

αντε και καλη Ανασταση, αδερφια.