εδω και αρκετο καιρο αφιερωνω καποιο μεγαλο μερος της ημερας για να μιλαω με ανθρωπους απ'ολη την ελλαδα, μεσα σε δημους, πολιτιστκα κεντρα, αναπτυξιακες επιχειρησεις κλπ και τους στελνω βιογραφικα/προταση/cd της μπαντας(βλ αγκιστρα ματια). ολα αυτα μπας και κανουμε κανα λαϊβακι σε κανα φεστιβαλ το καλοκαιρι. μεχρι εδω καλα. εκει που διασκεδαζω ιδιαιτερα ειναι ποσο υπεροχη βαβυλωνια ειναι αυτη η σκατουλα στο χαρτη, που λεγεται ελλαδα.

ειναι τρομερο ποσο ιδια μου απαντανε ολοι εκεινοι οι βαριεστημενοι τυποι που εχουν στρογγυλοκαθισει σε αυτες τις καραμονιμες καρεκλαρες των δημων, 3 λεπτα απο το σπιτι τους αποσταση ο καθενας, αλλα με ποσο διαφορετικη προφορα και τονικοτητα.

σημερα μιλησα με χανια, ρεθυμνο, σητεια, καρδιτσα, σκοπελο, αλλονησο, σκιαθο και κερκυρα και εχω ενα χαμογελο που δεν λεει να φυγει. στην αρχη δεν το πηρα χαμπαρι αλλα οταν απ'τα τζιτζικια της κρητης ανεβαινεις στα αγραφα και στα "ουι" και σε εκεινη την πολυ οικεια προφορα και στο καπακι μιλας με κερκυρα-κερκυρα με το γαϊδουρονησι αν εχεις λιγη καλη διαθεση μπορει να μη σου μεινει αντερο απ'τα γελια. και αυτο οχι μονο επειδη εχω ενα κολλημα με τις ανα τον κοσμο προφορες αλλα γιατι οπως προειπα ακουγα τα ιδια βαρ(ι)εμενα λογια, μια με πολλα "ζ" (λιτσα ας μην ξαναρχισουμε), την αλλα με πολυ λιγοτερα φωνηεντα απο αυτα που εχω συνηθισει και μετα τελειως τραγουδιστα (βλ. λευκιμμη).

απο αυριο θα τα ηχογραφω παντως γιατι εκει ειναι τα πραγματικα διαμαντια.