καποιες στιγμες κατι ακους, κατι βλεπεις, κατι καταλαβαινεις και αλλαζει ολος ο τροπος που βλεπεις τα πραγματα. ερχεται ένα κυμα και σου δινει μια γερη και η καινουρια ακτη εχει άλλη θεα της αληθειας που ζουσες μεχρι τωρα. αλλαζουν τα νοηματα αλλαζουν και τα βλεμματα αλλαζει ο χρονος και ο ρολος του καθενος σ’αυτό το κοντσερτο. μονο που δεν ξερω ποσο γρηγορα φευγει αυτος ο κομπος που σε κανει να τρεχεις στο κεφαλι σου και να φωτιζεις παλι και παλι καποιες γωνιες ουρλιαζοντας γιατι να μην σου συμβει αυτη η αληθεια πριν 10 λεπτα, πριν 15 μερες, πριν 20 χρονια. δεν ξερω ποσο κραταει αυτό το τρεξιμο αλλα μαλλον είναι ο ιδιος ο τυφλωτης σου που μεταμφιεσμενος τωρα σε φως, ψυχοραγει να σε κρατησει ακομα στο σκοταδι του μεχρι -ισως- να ξεχασεις την ακτη που σημερα πρωτοκολυμπησες. και αυτος να συνεχισει να ζει και να βασιλευει για λιγο ακομα.αντε και λιγο ακομα. ισως μια ζωη.

μη μασας ομως. ξερεις πολυ καλα τι πρεπει να κανεις .

αυριο θα δουμε τι μαθαμε ολοι σημερα..

αϊντε και καληνυχτες "μεγαλε"!